Αν και τεχνητή λίμνη είναι αξεπέραστης ομορφιάς όλες τις εποχές του χρόνου. Βρίσκεται στον Νομό Καρδίτσας στα 750 μέτρα υψόμετρο και τον χειμώνα σκεπάζεται συχνά από σύννεφα. Η ορεινή Ελλάδα προσφέρει ονειρικά τοπία.

Ο συνταξιούχος καπετάνιος Γιάννης Γιαπαλάκης, από τα Βριλήσσια, ζωγραφίζει σε όλη τη ζωή του, ούτε μια μέρα δεν πέρασε χωρίς να πιάσει το πινέλο στα χέρια του. Στο δημοτικό ζωγράφιζε τα σκηνικά των σχολικών γιορτών, στο γυμνάσιο έπαιρνε 20άρια στο μάθημα των Καλλιτεχνικών, στα καράβια ζωγράφιζε τις μαγικές εικόνες που αντίκριζε στους ωκεανούς.

 Στην πλατεία Αναλήψεως των Βριλησσίων λειτουργεί από το 1947 ένα παραδοσιακό μαγαζί, που πουλάει αμέτρητα και σπάνια είδη καθημερινής χρήσης. Η επωνυμία του είναι «Σάκης», από το όνομα του ιδρυτή του Σάκη Γεωργίου, ο οποίος δεν ζει πλέον. Γύρω από τον «Σάκη» λειτουργούν μεγάλα καταστήματα που πληρώνουν πολύ υψηλά ενοίκια, επειδή τα Βριλήσσια ανήκουν στα ακριβά βόρεια προάστια της Αθήνας. Τα παιδιά του Σάκη δέχονται κατά καιρούς προτάσεις να δώσουν το μαγαζί τους προς ενοικίαση σε καφετέριες ή εστιατόρια με πολύ συμφέρον ενοίκιο, αλλά αυτοί δεν δέχονται.

Οι υπερσύγχρονοι χώροι του Κέντρου Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος στην Αθήνα πλημμύρισαν επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό που παρακολούθησαν το διεθνές συνέδριο Nostos 2023 με θέμα την Ψυχική Υγεία.

Μια περιπλάνηση στην Κωνσταντινούπολη σχετική με το πιθανό σημείο ταφής του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Στη συνοικία Φατίχ της Κωνσταντινούπολης βρίσκεται το Γκιουλ τζαμί, το οποίο στεγάζεται στον πρώην ναό της Αγίας Θεοδοσίας. Οι Έλληνες της Πόλης, από την εποχή της Άλωσης μέχρι σήμερα, έχουν συνδέσει το τζαμί αυτό με τον τάφο του τελευταίου αυτοκράτορα.Αυτή την εικασία επιβεβαιώνει η συναρπαστική μαρτυρία μιας σημαντικής σύγχρονης καθηγήτριας αρχαιολογίας.

Το Μαίναλον δεν είναι μόνο ένα όμορφο βουνό, αλλά και μια μήτρα της επανάστασης του 1821. Μέσα στο πυκνό ελατόδασος του βουνού δεν κρύβονται μόνο ειδυλλιακές εικόνες, αλλά ζουν και άνθρωποι που με έναν ιδιαίτερο τρόπο αναζωογονούν την ιδέα της ελευθερίας των Ελλήνων, η οποία δυστυχώς ακόμα απειλείται και δεν θεωρείται δεδομένη.

Το 1912 είχε φτάσει στην Κάρπαθο το ιταλικό πολεμικό πλοίο Ρεγγίνα Μαργκερίτα, το οποίο όταν φούνταρε την άγκυρα έπεσε και η αλυσίδα που τη συγκρατούσε μέσα στο νερό, επειδή δεν την είχαν δεμένη καλά. Ο Ιταλός ναύαρχος που επέβαινε στο καράβι ζήτησε αμέσως τη βοήθεια των κατοίκων του νησιού για να ανασύρουν την άγκυρα.

Μέσα στον αχανή ελαιώνα του Αμαρίου, κοντά στο χωριουδάκι Αγία Παρασκευή, βρίσκεται ένα δίκλιτο εξωκλήσι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και τον Άγιο Ραφαήλ. Δύο φορές κάθε χρόνο, στις 6 Αυγούστου και την τρίτη ημέρα του Πάσχα, το επισκέπτονται οι κάτοικοι από τα γύρω χωριά για να το λειτουργήσουν και να του δώσουν ζωή.

Χθες βράδυ έγινε συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού αφιερωμένη στη μνήμη του αξέχαστου κιθαρίστα του συγκροτήματος “Socrates drunk the conium”.

Μετά από κάθε μεγάλο κύμα οι επιβάτες της βάρκας έβγαζαν ένα επιφώνημα και έλεγαν: «Μπράβο καπετάνιε, να έχεις τη χάρη των Επτά Παίδων». Ο καπετάνιος ήταν ένα νεαρό παλικάρι που χαμογελούσε αμήχανα, αλλά και κρατούσε γερά το τιμόνι της βάρκας. Δεν κράτησε πάνω από δέκα λεπτά το γερό κούνημα και επανήλθε η γαλήνη, καθώς η βάρκα μπήκε μέσα στο τόξο της καλντέρας του ηφαιστείου.

Στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στην Αθήνα στεγάζεται από το 2017 η νέα Εθνική Λυρική Σκηνή. Πρόκειται για ένα ανυπέρβλητο αρχιτεκτόνημα μινιμαλιστικής τεχνοτροπίας, για το οποίο είναι υπερήφανοι όλοι οι Έλληνες.

Ο ποταμός Έβρος έχει και νησίδες, η κυριότερη εκ των οποίων η Νησίδα Α΄, που βρίσκεται κοντά στα Δίκαια και είναι μοιρασμένη μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας και Τουρκίας. Στο μέσο περίπου της νησίδας βρίσκεται το «τριεθνές», δηλαδή το σημείο στο οποίο συναντώνται τα σύνορα των τριών χωρών. Αυτό σηματοδοτείται από μια τσιμεντένια τριγωνική πυραμίδα ύψους ενός μέτρου, η οποία έχει ζωγραφισμένη σε κάθε έδρα της την αντίστοιχη σημαία. Η νησίδα έχει έκταση 340 στρεμμάτων, εκ των οποίων τα 170 ανήκουν στην Τουρκία, τα 85 στην Ελλάδα και τα 85 στη Βουλγαρία.

Το χάραμα της 29 Μαΐου 1453 η άμυνα της Κωνσταντινούπολης κατέρρευσε. Ο αυτοκράτορας που πολεμούσε από τη μέσα πλευρά της πύλης του Ρωμανού άκουγε πλέον με τα ίδια του τα αφτιά τους Τούρκους να πλησιάζουν. «Όποιος θέλει και μπορεί να σώσει τον εαυτό του ας το κάνει και όποιος είναι έτοιμος να αντικρύσει τον θάνατο ας με ακολουθήσει», είπε σ’ αυτούς που τον περιέβαλαν. Πριν τελειώσει τη φράση του, ο εξάδελφός του Θεόφιλος Παλαιολόγος απάντησε: «Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζήσω». Τα λόγια αυτά του Θεόφιλου συνεπήραν τον Καβάφη μετά από τεσσεράμισι αιώνες που έγραψε: «Τι θλιβερά που ομιλούν πλησίον του τελευταίου αυτοκράτορα. Εν τη απογνώσει του, εν τη οδύνη, ο Κυρ Θεόφιλος Παλαιολόγος λέγει ‘‘Θέλω θανείν μάλλον ή ζην’’. Α Κυρ Θεόφιλε Παλαιολόγο, πόσον καημό του γένους μας και πόση εξάντλησι οι τραγικές σου πέντε λέξεις περιείχαν». Πριν ακόμα τελειώσει τη φράση του ο Θεόφιλος φάνηκαν οι πρώτοι Τούρκοι στρατιώτες να εισβάλουν από την πύλη του Ρωμανού και ο αυτοκράτορας χίμηξε με το άλογό του εναντίον τους. Δίπλα του ίππευαν ο Ισπανός Δον Φραντζίσκο και ο Δημήτριος Κατακουζηνός και πίσω του ο Ιβάν ο Δαλματός. Πρώτος σκοτώθηκε ο Θεόφιλος Παλαιολόγος και λίγο μετά ο Δον Φραντζίσκο και οι άλλοι, αφήνοντας μόνο του τον βασιλιά να πολεμάει απεγνωσμένα. Όταν ένας Τούρκος τον τραυμάτισε στο πρόσωπο, ο Κωνσταντίνος κραύγασε: «Δεν υπάρχει κανένας χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;». Δευτερόλεπτα μετά, ένας μαύρος στρατιώτης των Οθωμανών, που βρισκόταν ακριβώς από πίσω του, του έκοψε το κεφάλι με μια σπαθιά. Μέσα στην αναταραχή της μάχης δεν γνώριζε αυτός ο στρατιώτης ότι σκότωσε τον βασιλιά των Ελλήνων και σφράγισε με αυτή τη σπαθιά του το τέλος μιας ένδοξης αυτοκρατορίας, που κράτησε συνολικά 1.123 χρόνια και 18 ημέρες.

Σήμερα είναι μια ξεχασμένη πύλη του παραμελημένου βυζαντινού κάστρου, που βρίσκεται κοντά στο παλάτι του Πορφυρογέννητου και λέγεται Εϊρί Καπί. Την ιστορία της δεν την γνωρίζει σχεδόν κανείς Τούρκος κάτοικος της σύγχρονης Κωνσταντινούπολης, εκτός από τους λιγοστούς Έλληνες της Πόλης, που όταν περνούν από εκεί σφίγγεται η καρδιά τους. Από αυτό το σημείο εισχώρησε μια ομάδα γενιτσάρων την αυγή της 29ης Μαΐου 1453 και διέσπασε την άμυνα της Πόλης εκ των έσω. Ήταν μια απόμερη είσοδος του κάστρου, από την οποία πιθανόν μπαινόβγαιναν τις νύχτες κατάσκοποι και λαθραία ή μαυραγορίτικα εφόδια για τους πολιορκημένους. Πιθανόν οι Τούρκοι είχαν στήσει καρτέρι και μπούκαραν όταν κάποια στιγμή άνοιξε η πύλη, η οποία μάλλον είχε πλημμελή φύλαξη, επειδή λίγα χιλιόμετρα παραπάνω, στην πύλη του Ρωμανού, δινόταν η υπέρ πάντων μάχη υπό την ηγεσία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Δεν είναι σίγουρο ότι υπήρξε προδότης που άνοιξε την πύλη από τα μέσα, αλλά είναι αρκετά πιθανό.

Ένας Τσάκωνας από το Λεωνίδιο Αρκαδίας, που σπούδαζε ιατρική στη Φλωρεντία, συγκρούστηκε με τον Μέτερνιχ για τα μάτια της κόμισσας Μποργκέζε, αδελφής του Μεγάλου Ναπολέοντα. Η συναρπαστική ιστορία ενός γοητευτικού Έλληνα και μετέπειτα επαναστάτη του 1821.